Het leven van een Topsporter

Daar Ren ik dan op de blauwe atletiekbaan. De benen krijg ik nog net omhoog de armen pompen al minder krachtig dan de 1e 5 loopjes, Mijn gezicht begint zijn ontspanning te verliezen. De man met de zure hamer staat al klaar aan de kant. De afgelopen 5 loopjes was ik hem te snel af. Hij kon me steeds niet raken. Ik was te snel en te fit om neer te gaan. Maar nu schampt hij met zijn zure hamer mijn gezicht. De laatste 30m voel ik mijn snelheid afnemen. Maar ik kan hem nog redelijk doortrekken. Ik kom over de finish. Ik zak voorover. Ik leun met mijn handen op mijn bovenbeen. Mijn borst brand. Mijn zij steekt, mijn maag begint kramp verschijnselen te vertonen.Mijn ontbijt komt steeds verder omhoog. Alsof het laatste beetje tandpasta uit een tube word gedrukt. Mijn trainer vraagt hoe voelt het. Ik antwoord met. Ik ben helemaal kapot. Waarop hij antwoord. Oww dat is mooi want je hoeft nog maar 3 loopjes. Ik hoopte op wat medelijden. Maar die krijg ik niet zoals verwacht. Het maakt mij hard. En topsport is hard. Nog 2 minuten pauze zegt mijn trainingsgenoot. Ik loop weer terug naar de 200m streep voor het 6e loopje. Het begin gaat goed. Ik krul de bocht in elke pas is raak. Ik kom de bocht uit En daar staat hij weer die akelige man met de zure hamer. Boem! Hij raakt me vol. Ik merk dat mijn snelheid afneemt. Dat ik mijn benen nauwelijks meer omhoog krijg. Mijn armen maken geen pompende beweging meer, maar meer een bijna zwemmende beweging. Ik kom over de finish. Ik stort neer. Kijk mijn trainer aan. Die zegt”Lekker dan nu nog 2” Alle scheldwoorden komen door mijn hoofd maar ik spreek ze niet uit. Want ik weet dat hard trainen de enige manier is om sneller en sterker en dus beter te worden. Nooit opgeven. Pijn is tijdelijk opgeven is voor altijd. Opgeven is verslaving als je er eenmaal aan begint blijf je het doen. Dus met alles wat je doet, maak het af. Dan kan je later niet zeggen “had ik het maar afgemaakt” . Maar anyway ik moet nog 2 loopjes. Mijn maag begint al te stuiptrekken. Het liefst gooi ik mijn ontbijt nu meteen eruit. Maar ik heb dat talent niet. En moet dus nog 2 loopjes doen met dit nare gevoel. Het 7e loopje voelt precies hetzelfde. Alleen staat die man met de hamer weer een stuk dichterbij. Hij lijkt trouwens op een combinatie van Osama bin Laden, Sadam hussein en Joseph Stalin. Dus als je ooit moe bent en je ziet hem staan. Gooi jezelf voor zijn hamer en je zult beter worden. Ik kreeg weer een volle mep in mijn gezicht. Nu was het 80m voor de finish. Het gevoel was precies hetzelfde nu. Alleen nu wist ik dat ik er nog 1 te gaan had. Komop Jerrel zei het engeltje in mijn hoofd. Terwijl het duiveltje zei dude blijf liggen je bent moe als je moe bent moet je gaan liggen. Maar het duiveltje wint bijna nooit bij mij. Daar Ren ik dan op de blauwe atletiekbaan. De benen krijg ik niet meer omhoog. De armen zwaaien verschillende kanten op, De kracht is weg. De geest wil nog maar het lichaam niet meer. De man met de Hamer staat alweer klaar aan t eind van de bocht. Als een slagman bij honkbal. Hij haalt vol uit. Homerun!!! Mijn benen doen niks meer. Het wordt wit voor mijn ogen. Alles gaat automatisch ik heb er geen gevoel meer bij. Ik kom over de finish. Ik val neer, Alles doet pijn. De maag doet pijn. De benen branden, de borst brand. Ik heb adem tekort. Een vreselijk gevoel. Maar toch zo voldaan. Er zit weer een tempotraining op.

Wat je op tv ziet is slechts het topje van de ijsberg. Het echte werk word dagelijks verricht op de atletiekbaan en in de krachtruimte. De gewone mens zal zich afvragen waarom wij dit doen. We doen het voor dat ene gekke persoonlijke doel waar we alles voor over hebben. Topsport leert ons ook discipline aan( 4 dagen per week naar arnhem reizen van uit Heemskerk), toewijding en doorzettingsvermogen. Dit zijn allemaal aspecten die terug komen in het (privé)leven. Topsport is pijn lijden. Soms voel je je eenzaam omdat je weer een feest moest afzeggen of omdat je weet niet uit kan omdat je lichaam simpelweg kapot is. Door sneeuw, regen en hagel trainen wij door. En zoals vele deskundigen zeggen. Topsporters zijn geen normale mensen. En dat zijn we ook niet. Het is trouwens wel leuk dat ik alles kan eten wat ik wil en dat ik gewoon een vetpercentage van 6 procent houd.

Topsport is hard en zwaar. Maar als ik weer op een tropisch eiland ben of in een Vol stadion sta weet ik weer waar ik het voor doe. Ik zal daarom mijn leven nooit willen inruilen voor dat van een normaal mens.

Interview

Hier nog een interview met losse veter

What's up Next?

Morgen begin de zware trainingen weer. Dus dat betekend spierpijn, over je nek gaan, Zware benen, en Pure vermoeidheid. Deze periode duurt 4/5 weken. Dus even flink doorzetten. Na deze 5 weken ga ik 3 weken naar Tenerife. Lekker de warmte opzoeken. Ik kan bijna niet wachten. Lekker trainen met 30 graden. Het strand de boulevard. Lekker weg van hier.


Daarna begint het wedstrijd seizoen. Met leuke wedstrijden o.a in Rome, Budapest, en natuurlijk de belangrijkste het EK in Barcelona. Ik wil daar graag uit komen op de 200m en de 4x100m estafette. Het zit erin, ik ben op de goede weg. Maar ik moet wel de komende maanden heel blijven. En keihard doortrainen.

Oww Bijna vergeten te zeggen. Ik heb ook mijn rijbewijs gehaald in februari en een auto gekocht. dus de maand kon niet beter.

Ik ga met een goed gevoel de komende fase tegemoet.

greetz Jerrel,

Ps. I also went Butt naked lol. Why? you might ask. Well because I can lol

Het Nederlands kampioenschap

Voor het eerst sinds februari 2008 nam ik weer deel aan het AA NK Indoor. Vorig jaar lag ik er 3 maanden uit met een voetblessure.

Hier volgt een reconstructie hehehe.

Ik kwam aan in het Omnisportcentrum in Apeldoorn(de plek waar het Nederlands kampioenschap werd gehouden) Ik voelde de Zenuwen, Waar het voorheen in mijn carriere negatieve zenuwen waren, waren het nu zenuwen die zeiden "Get this f**king show on the road" . Waar ik voorheen in mezelf keerde(Ik ben een Introvert persoon) was ik nu volledig open. Ik was zelfs hyperactief. Na een rondje te hebben gewandeld in het stadion, en iedereen gedag te hebben gezegd ging ik naar de catacomben van de arena. Om aan mijn warming up te beginnen. Ik slurpte nog snel een halve pot appelmoes naar binnen(hahaha ik kan vanaf 2 uur voor de wedstrijd niks naar binnen krijgen door de zenuwen en ik had geen tijd om 3 kwartier een broodje op te gaan eten).

Ik voelde me goed tijdens de warming up. De spieren waren soepel,Het rekken voelde goed. De loopscholing voelde goed. De versnellingen voelde goed, and last but not least het instarten voelde goed. Ik keek mijn coach aan, en hij zegt je bent er klaar voor, het ziet er goed uit. Ik liep naar de callroom. De callroom is de ruimte waar je 20minuten of 15 minuten voor de wedstrijd moet verblijven samen met je tegenstanders. Daar doe je je wedstrijd kleding aan. je spikes worden er gecontroleerd, en je rekt nog wat. In de callroom voel je altijd een enorme spanning. Omdat al je tegenstanders daar zitten. Sommigen die proberen je uit je doen te brengen. Door bijvoorbeeld te Trashtalken. of vervelend te doen om je uit je concentratie te brengen. Ik houd daar persoonlijk totaal niet van omdat ik mij toch volledig focus op mijn eigen race ik heb geen invloed op wat een ander doet. Deze keer was het trouwens heel gezellig in de callroom. Ik heb er alleen maar lol gehad. Na een kwartier werd ik begeleid naar de wedstrijd baan. Ik voelde me lekker, en huppelde rond. ik kon niet wachten om te beginnen. Ik ging in mijn baan een bochtje lopen. om aan te voelen hoe de bocht liep. Indoor staan de bochten schuin zodat je je snelheid beter kan controleren en behouden. Toen ik daarmee klaar was ging ik mijn startblokken instellen.toen werden we voorgesteld door de starter. In baan 5 van lycurgus uit krommenie de snelste man van dit seizoen met 21.82. De nederlands junioren recordhouder met 21.48, JERREL FELLER!! Damn dacht ik dat is al 4 jaar geleden en die tijd is nog steeds mijn pr.
blablablablablabla. Toen ging het startschot. de 1e bocht ging lekker. ik denderde naar beneden het rechte stuk op. Ik ging daar meteen mijn tegenstander voorbij. op naar de 2e bocht. ik knalde erin. Hing lekker in de bocht(ik kan van nature heel goed een bocht aanvoelen). Ik voelde halverwege de bocht dat ik een enorme voorsprong had. Dus ik liet mijn gas wat los, en rolde door over de finish. ik keek naar links naar de klok 21.57 zo dat ging makkelijk dacht ik. Ik trakteerde het publiek op een dansje. en ging weer naar huis. Want dit was pas de 1e ronde. Ik voelde me super en dacht. Dit word mijn weekend.




De volgende dag had ik de halve finale en finale. De halve finale hoef ik niet veel over te vertellen want die was precies het zelfde als de 1e ronde lol.

Mensen even serieus. Voor Finale was ik Hyperactief joh. mijn coach komt naar me toe en hij zegt Jerrel wees even zuinig met je energie joh. Moww ik kan niet wachten. Tijdens de warming up voelde alles super Het lichaam, de geest. alles. Weer precies dezelfde routine als in de 1e ronde en halve finale. alleen nu had ik baan 6. normaal zou ik dat niet leuk vinden want dan heb ik niemand voor me. Maar ik dacht "this is my f**king day" Het startschot ging. Ik was weg denderde na de bocht naar beneden. Het 1e rechte stuk op dat voelde heerlijk het was een combinatie van heel veel kracht en explosie maar toch ook heel ontspannen en gratieus. de 2e bocht knalde ik weer vol in. Alleen nu voelde ik dat ik nog meer kon door versnellen. Ik denderde naar beneden. Ik voelde niks meer ik hoorde niks meer. k zag alleen de finishlijn k voelde mijn snelheid licht afnemen maar niet veel. Ik kwam over de finish. Keek naar Links er was niemand voor me. Ik keek naar de Klok 21.22 een dik persoonlijk record. mijn 1e sinds 2006. Ik was super en superBlij. Ik had zoveel energie over dat ik zelfs een rondje doorliep. genieten van mijn moment.





Hier doe je het als topsporter voor. Dat eene mooie moment. De trainingen in de regen.sneeuw. De momenten dat je bijna over je nek gaat. dat je kapot gaat van de spierpijn, Dat je kramp krijgt in je slaap. Dat je geen stap meer kan verzetten. Het is het 100 procent waard.

Met deze prestatie ben ik trouwens ook 5e allertijden op de nederlandse ranglijst(dus er zijn maar 4 mannen ooit sneller geweest dan ik) en op het moment dat ik dit schrijf sta ik ook 13e op de europese ranglijst.

Het indoorseizoen

Dames Heren en alles daartussen. Allereerst sorry dat ik niks van me heb laten horen de afgelopen 3 maanden.

Het leven kent pieken en dalen. Ook de mijne. Op dit moment zit in een positieve flow ik zal je vertellen waarom.

In januari had ik mijn 1e wedstrijd in Dortmund. Deze wedstrijd ging aardig. Ik won de 60m en werd 4e op mijn afstand(de 200m. In het begin van het seizoen train je nog zwaar. dus ben je nog niet in topvorm. De 2e wedstrijd ging qua 200m weer een stuk beter maar qua 60m was het niet goed,wat op zich niet erg is want de 60 is voor mij van ondergeschikt belang. Maar de vorm was groeiende. De 3e wedstrijd was in Apeldoorn. Waar ik alleen de 60m liep. De series(1e ronde) ging technisch erg goed. De start klopte, Het doorversnellen klopte, en het laatste gedeelte op ontspanning doorlopen. Geen bijzondere tijd. Maar de agressie wilde ik bewaren voor de Finale. In de finale was ik er klaar voor om er vol in te knallen, Maar toen de starter het commando gaf "Klaar" kwam ik omhoog. toen ik halverwege omhoog was hoorde ik al een een knal. Het was tot mijn verbazing het startschot. Normaal gesproken moet de starter wachten totdat iedereen omhoog is in zijn "klaar" positie en dan mag hij schieten. Maar deze starter had erg veel haast denk ik omdat t laat was op zondag avond denk ik lol. maar anyway, Ik miste de start volledig en lag meteen een stuk achter op de rest. Op een 200m is dit nog te overzien, maar op de 60m ben je meteen gezien. Ik werd 3e in een matige tijd maar de oorzaak is bekend. Na wat boze blikken wat gescheld en een enorm gevoel van woede ging ik naar huis.5 dagen later zou het NK beginnen. En ik was er klaar voor. Ik ben niet een mens die snel boos is. Maar woede brengt sportief gezien vaak het beste in mij omhoog. Ik dacht hou dit een week vast grrrrrrrr.

To be continued.....